Blizny, jak należy z nimi postępować

Czasem drobne zadrapanie, uraz, czy ślady po trądziku w miejscu widocznym, zwłaszcza na skórze twarzy i rąk, są szpecącą pamiątką, która przeszkadza i denerwuje. Widać je nawet kiedy się opalisz. Dawniej blizny na ciele, zwłaszcza mężczyzny-wojownika, były czymś w rodzaju wizytówki, świadczącej o waleczności i odporności ich posiadacza. Dzisiaj wzorzec urody jest inny i nie musisz żyć z tymi kłopotliwymi śladami. Współczesna medycyna dysponuje bowiem szeregiem leków i technik leczniczych, umożliwiających czasem prawie stuprocentową poprawę wyglądu zranionej skóry.

Nie ma skaleczeń gojących się bez blizn. Blizna powstaje w miejscu zranienia lub innego uszkodzenia skóry. Któż z nas nie ma śladów po wspinaniu się na drzewo czy zabawie z ulubionym kotem, który przy pomocy pazurów kończył igraszki? Budowa, struktura, zabarwienie i funkcje blizny nie przypominają zdrowej skóry przed urazem.

Wyróżnia się następujące rodzaje blizn.
Blizny przerostowe - obserwuje się najczęściej u dzieci, niekiedy też u dorosłych. Początkowo są one pogrubione i twarde, o sinoczerwonym zabarwieniu, swędzące lub piekące. Mogą utrzymać się przez wiele miesięcy po zranieniu. Przyczyną ich powstawania jest zazwyczaj przedłużone gojenie rany. Często występują w wyniku oparzeń.
Keloidy (bliznowce) - to blizny wyniosłe nad poziom otaczającej je skóry, mające kształt wybrzuszeń powstałych ponad brzegami rany. Najczęściej są twarde i ciemnoczerwone.
Przyczyną powstawania takich blizn jest skłonność do nadmiernej produkcji białka zwanego kolagenem. Najczęściej pojawiają się w okolicach mostka, ramienia oraz płatków usznych. Bardziej podatne na ich tworzenie są osoby posiadające ciemną karnację skóry. Oparzenia i inne urazy mogą powodować ubytki dużych fragmentów skóry. Powstają wtedy blizny, które pociągając brzegi skóry do siebie, prowadzą do przykurczu. Oprócz skóry obejmuje on także przyległe mięśnie i ścięgna, ograniczając zakres ruchów w stawach. Jeśli przykurcze dotyczą tylko skóry, może powodować wywinięcie np. powieki czy wargi lub ich deformację. W niektórych okolicach ciała, w miejscu największego napięcia skóry może prowadzić do pękania naskórka.

Na kształt blizny może składać się wiele czynników. Zależy on od przyczyny urazu, np. zranienia czy oparzenia, okolicy ciała, która uległa urazowi, czasu trwania gojenia czy wreszcie indywidualnej skłonności do nadmiernego bliznowacenia. Zazwyczaj początkowo blizna jest różowa, z czasem blednie, a ostatecznie przybiera perłową barwę, nie odzyskując koloru normalnej skóry, gdyż nie zawiera już pierwotnego barwnika.
Najmniej widoczne są blizny w kształcie linii, po zadrapaniach czy zacięciach, ukryte wzdłuż naturalnych bruzd i fałdów skórnych. Najbardziej szpecące są blizny płaszczyznowe, o nierównej powierzchni i zabarwieniu, niekiedy powodujące napięcia i przykurcze, np. po oparzeniach, zmiażdżeniach i innych ciężkich urazach.

Blizny